Bladmuziek

Oorspronkelijk

Three Fiona MacLeod Settings. Oliver Barton. A cappella. Secular , Partsong. Language. English.

Vertaling

Drie Fiona MacLeod Instellingen. Oliver Barton. A cappella. Seculiere, Partsong. Taal. Engels.

Oorspronkelijk

Fiona MacLeod was a creation or perhaps alter ego of the Scottish poet William Sharp. 1855–1905. Some consider her his inner feminine consciousness. he himself described her as “an ancestral seeress” who came through to him. In any case, he went to tremendous lengths to conceal the connection between her and himself and there was quite a scandal when the truth came out that he was author of both his and her works. But the strange thing is that Fiona’s writings, steeped as they are in a twilight Celtic world, are so much more atmospheric and vivid, and in truth, better, than William’s. It is as though he really was possessed by a more inspired soul. The three settings are. The Wind — about 2'4". All parts split except the tenors. Honeymouth — about 4'42". Full SSAATTBB throughout. The Moonchild — about 2'1". This is scored for a female solo. a Mezzo will probably have the right sort of tone colour. and STB divisi choir, with odd solo bits for soprano and tenor. This is a bit tough on the altos. One of them could do the solo part. the rest could be temporary sopranos or tenors perhaps. The settings are intended to be performed as a set, but Honeymouth and The Moonchild can be performed separately. The Wind wouldn’t really stand alone. The complete set was first performed in 1973, I think it was, by the Westron Wynd in the Orangery, Goldney House, Bristol, England, conducted by Nigel Davidson. The Moonchild has been performed in various guises, such as a solo song with piano and a recorder consort plus psaltery. Please feel free to arrange it for whatever assortments you like, but try to retain the atmospheric quality.

Vertaling

Fiona MacLeod was een creatie of het ego van de Schotse dichter William Sharp misschien veranderen. 1855–1905. Sommigen beschouwen haar zijn innerlijke vrouwelijke bewustzijn. hij zelf beschreef haar als een voorouderlijke zieneres, die tot hem kwamen. In ieder geval, ging hij naar een enorme moeite om de verbinding tussen haar en zichzelf te verbergen en er was nogal een schandaal toen de waarheid naar buiten kwam dat hij auteur van zowel zijn en haar werk was. Maar het vreemde is dat Fiona's geschriften, doordrenkt als ze zijn in een schemerzone Keltische wereld, zijn zo veel meer sfeervolle en levendige, en in waarheid, beter, dan William's. Het is alsof hij echt bezeten was door een meer geïnspireerde ziel. De drie instellingen zijn. The Wind - ongeveer 2'4. Alle onderdelen gesplitst, behalve de tenoren. Honeymouth - ongeveer 4'42. Volledige SSAATTBB hele. De Moonchild - ongeveer 2'1. Dit wordt gescoord voor een vrouwelijke solo. een Mezzo zal waarschijnlijk de juiste soort klankkleur. en STB Divisi koor, met vreemde solo bits voor sopraan en tenor. Dit is een beetje zwaar op de alten. Een van hen zou de solopartij te doen. de rest kan zijn tijdelijke sopranen en tenoren misschien. De instellingen zullen worden uitgevoerd als set, maar Honeymouth en de Moonchild kunnen afzonderlijk worden uitgevoerd. De wind zou niet echt alleen te staan. De complete set werd voor het eerst uitgevoerd in 1973, ik denk dat het, door de Westron Wynd in de Orangerie, Goldney House, Bristol, Engeland, uitgevoerd door Nigel Davidson. De Moonchild is uitgevoerd in verschillende gedaanten, zoals een solo nummer met piano en een blokfluitconsort plus psalterium. Aarzel dan niet om het te regelen voor wat assortimenten je wilt, maar probeer de atmosferische kwaliteit behouden.