Bladmuziek

Oorspronkelijk

Opferlied, Opus 121b. Ludwig van Beethoven. Piano. Secular , Lied. Language. German. SSATB.

Vertaling

Opferlied, Opus 121b. Ludwig van Beethoven. Plan. Seculiere, Lied. Taal. Duits. SSATB.

Oorspronkelijk

Throughout his life, Beethoven was obsessed with Friedrich von Matthisson's. 1761-1831. "Opferlied". Song of Sacrifice. The poem first appeared in 1790, so Beethoven may have known the text while he lived in Bonn. Occasionally, he scribbled the last line, "Das Schöne zu dem Guten. "The beautiful to the good". , in his late manuscripts. Most indicative of Beethoven's admiration of the poem is the fact that he set the text of "Opferlied" four times. The first version, from 1794, exists only in manuscript. In 1801-2, Beethoven revised his seven-year-old setting. this version, known as WoO. 126, was published in 1808 by Simrock in Bonn as part of the III Deutsche Lieder, which included the first versions of "Neue Liebe, neues Leben," WoO. 127, and "Der freie Mann," WoO. 117. The third setting, for soprano, alto and tenor soloists with four-voice chorus, two clarinets, horn, viola and cello, dates from 1822 and was first performed on December 23 of that year in Bratislava. Pressburg. However, it did not appear in print until 1888 as part of the Complete Edition of Beethoven's Works, published in Leipzig by Breitkopf & Härtel. Beethoven revised this version to produce his fourth and final setting of "Opferlied". Op. 121b. , for soprano solo with four-voice chorus and orchestra. without flutes or oboes. , in 1823-4. This was published in 1825 by Schott in Mainz. Matthisson's text depicts a young man in a oak grove offering a sacrifice to Zeus. The man asks Zeus to be the protector of liberty, and to give him, both now and in his old age, beautiful things, because he is good. Like Beethoven's setting for solo voice and piano, the "Opferlied," Op. 121b, for soprano, chorus and orchestra is in E major and strophic form, although a few subtle changes in the second verse, particularly in the orchestration, make "modified strophic" a more appropriate description. Beethoven expands the dimensions of the song beyond that of his piano and voice setting by writing a much more active voice part and by having the chorus repeat the last half of each verse, the chorus sopranos taking the soloists' melody. Additionally, the chorus again repeats the final line of each verse, each time to completely new music, providing a strong sense of closure. What is most striking about Beethoven's "Opferlied" is its nearly total diatonic idiom. Set in E major throughout, the piece's only chromatic alteration occurs at the middle of the verse, as part of a cadence on the dominant. Because the chorus responses are literal repetitions of the second half of each verse, these also never stray from E major. John Palmer, Rovi.

Vertaling

Gedurende zijn leven, werd Beethoven geobsedeerd door Friedrich von Matthisson's. 1761-1831. "Opferlied". Song van het Offer. Het gedicht verscheen voor het eerst in 1790, zodat Beethoven de tekst kan hebben gekend, terwijl hij woonde in Bonn. Af en toe, krabbelde hij de laatste regel, "De schoonheid over de goede. "Het mooie aan het goede". , In zijn late manuscripten. Meest indicatief voor bewondering van het gedicht Beethoven is het feit dat hij de tekst van "Opferlied" vier keer instellen. De eerste versie, uit 1794, bestaat alleen in handschrift. In 1801-2, Beethoven herzien zijn zeven jaar oude instelling. deze versie, die bekend staat als WoO. 126, werd gepubliceerd in 1808 door Simrock in Bonn, als onderdeel van het III Deutsche Lieder, die de eerste versies van de "Neue Liebe, neues Leben," WoO inbegrepen. 127, en "Der freie Mann," WoO. 117. De derde instelling, voor sopraan, alt en tenor solisten met vier-stemmig koor, twee klarinetten, hoorn, altviool en cello, dateert uit 1822 en werd voor het eerst uitgevoerd op 23 december van dat jaar in Bratislava. Pressburg. Zij heeft evenwel niet in druk verschijnen totdat 1888 als onderdeel van de volledige uitgave van Beethovens werken, gepubliceerd in Leipzig door Breitkopf. Beethoven herziene deze versie aan zijn vierde en laatste instelling van "Opferlied" produceren. Op. 121b. , Voor sopraan solo met vier-stemmig koor en orkest. zonder fluiten of hobo's. , in 1823-4. Dit werd in Mainz gepubliceerd in 1825 door Schott. Tekst Matthisson's toont een jonge man in een eikenbos een offer aan Zeus. De man vraagt ​​Zeus uit om de bescherming van de vrijheid te zijn, en om hem te geven, zowel nu als in zijn ouderdom, mooie dingen, want hij is goed. Achtige setting van Beethoven voor solozang en piano, de "Opferlied," Op. 121b, voor sopraan, koor en orkest is in E majeur en strofische vorm, hoewel een paar subtiele veranderingen in het tweede vers, met name in de orkestratie, maken "gewijzigde strofische" een meer passende beschrijving. Beethoven breidt de afmetingen van het lied dan die van zijn piano en stem instelling door het schrijven van een veel actievere voicepartij en door het hebben van het refrein herhalen de laatste helft van elk vers, het refrein sopranen die de melodie van de solisten '. Daarnaast is het koor weer herhaalt de laatste regel van elk vers, elke keer om compleet nieuwe muziek, die een sterk gevoel van afsluiting. Wat is het meest opvallende aan Beethovens "Opferlied" is de bijna totale diatonische idioom. Alleen chromatische wijziging van het stuk ligt in E majeur hele, vindt plaats op het midden van het vers, als onderdeel van een cadans op de dominante. Omdat het koor reacties zijn letterlijke herhalingen van de tweede helft van elk vers, deze ook nooit afdwalen van E majeur. John Palmer, Rovi.