Bladmuziek $50.00

Oorspronkelijk

Double Image. piano reduction. Saxophone sheet music. Advanced.

Vertaling

Dubbele Afbeelding. pianouittreksel. Saxofoon bladmuziek. Vergevorderd.

Oorspronkelijk

Double Image. piano reduction. Double Concerto for 2 Saxophonists. Composed by David R. Gillingham. Chamber Ensemble. For 2 Saxophones & Piano. 2, solo saxophones. soprano, alto, tenor & baritone. piano. Medium difficult. Piano reduction. Duration 30. 00. Published by C. Alan Publications. CN.17062. Opening with a dark and somber set of variations, Double Image exploits the four instruments of the saxophone family. Beautiful, lyrical melodies glide through the second movement as the saxes begin their interplay. The third movement is an exciting romp from beginning to end. Truly a must for the advanced saxophone duo. Double Image was commissioned by Jeff Heisler and Shawn Teichmer, two former saxophone alumni from Central Michigan University. The work is a concerto in three movements that exploits four of the common instruments of the saxophone family as performed by two players. The first movement features the tenor and baritone saxophone, the second, the alto and the tenor saxophone and the third, soprano saxophones. The movements of the concerto are starkly contrasting. The first movement, Passacaglia Lamento, is a dark, somber and mysterious set of variations on a bass line consisting of chromatic mediant relationships and angular leaps. The solo baritone saxophone begins the thematic bass line and is then joined by the solo tenor saxophone. Variation I begins with keyboard percussion accompanying the horns on the theme with the solo tenor saxophone on cascading scale passages. The solo baritone saxophone joins the tenor on the tail of the theme with added chimes. Preceded by a short transition in the wind ensemble, Variation II is abbreviated and features a dance-like interplay between the two solo saxophones in asymmetrical meter. 16. Variation III ensues in which the solo saxophones alternate a skeletonized version of the theme in augmentation accompanied by ascending scales in the upper woodwinds. A heavy, ponderous interlude in the brass leads to Variation IV. Variation IV is perhaps the most dark and mysterious section of the movement that features a ghosted half-tone ostinato in the solo saxophones over only the harmony of the passacaglia. The tail of the variation is then played by low brass and woodwinds accompanied by piano and keyboard percussion. A brief brass fanfare leads to Variation V, which is a spirited duet by the solo saxophones alternating between 4. 4 and 7. 8 meter, with the wind ensemble accompanying on short articulations of the harmonic background. Horns, flutes and eventually trumpets, enter playing the tail of the theme culminating dramatically on four strongly articulated sonorities by the full ensemble with an underlying timpani solo diminishing into a coda using the head of the passacaglia and ending on an unresolved sonority. Movement II, Reveries, takes advantage of the two most expressive saxophones. in my opinion. , the alto and the tenor. The movement is dreamy consisting of beautiful, lyrical melodic lines, extended tertian harmonies and an array of shifting tonality. The movement is in free form and begins with a sort of 'sighing' melodic line that cascades downward and scale-wise. Both saxophones freely exchange this motive over shifting tone color. A variation of sorts follows with the solo saxophones exchanging the motive over a static F# minor tonality. An interlude follows in Bb Major, with an interplay between solo oboe and flute utilizing the motive which leads into a new section in A Major beginning with sweeping harp-like passages in the piano. The solo saxophones begin interplay amongst themselves on a contrasting motive consisting of rising and falling scale-based passages. The texture and dynamic of the section increase and rise to a dramatic moment which brings back the original descending motive in E Major. The passage diminishes in volume and segues into E Minor with the solo saxophones engaging in free development accompanied by the marimba and the piano. The development continues with a bubbly, staccato pattern in the clarinets and marimba and a return of the original motive in imitation between the solo saxophones in C Minor. A transition precipitates a change of mode into C Major and the movement concludes in dreamy fashion with the return of the descending motive and a coda beginning in A Major and coming to rest in Gb Major.

Vertaling

Dubbele Afbeelding. pianouittreksel. Double Concerto for 2 Saxophonists. Gecomponeerd door David R. Gillingham. Chamber Ensemble. Voor 2 Saxofoons. 2, solo saxofoons. sopraan, alt, tenor. plan. Gemiddeld Moeilijk. Pianouittreksel. Duur 30. 00. Gepubliceerd door C. Alan Publications. CN.17062. Het openen met een donkere en sombere reeks variaties, de Dubbele maakt gebruik van de vier instrumenten van de saxofoon familie. Mooie, lyrische melodieën glijden door het tweede deel als de saxen beginnen hun samenspel. Het derde deel is een spannende stoeipartij van begin tot eind. Echt een must voor de gevorderde saxofoon duo. Dubbel beeld werd in opdracht van Jeff Heisler en Shawn Teichmer, twee voormalige saxofoon alumni van Central Michigan University. Het werk is een concerto in drie bewegingen die vier van de gemeenschappelijke instrumenten van de saxofoon familie exploiteert zoals uitgevoerd door twee spelers. Het eerste deel is voorzien van de tenor-en baritonsaxofoon, de tweede, de alt en de tenor saxofoon en de derde, sopraan saxofoons. De bewegingen van het concerto zijn schril contrasterende. Het eerste deel, Passacaglia Lamento, is een donkere, sombere en mysterieuze reeks variaties op een bas lijn bestaande uit chromatische mediant relaties en hoekige sprongen. De solo bariton saxofoon begint de thematische baslijn en wordt dan vergezeld door de solo tenorsaxofoon. Variation I begint met toetsenbord percussie bij de hoorns op het thema met de solo tenor saxofoon op trapsgewijze schaal passages. De solo bariton saxofoon voegt zich bij de tenor op de staart van het thema met toegevoegde klokkenspel. Voorafgegaan door een korte overgangsperiode in de wind ensemble, wordt Variatie II afgekort en is voorzien van een dance-achtig samenspel tussen de twee solo saxofoons in asymmetrische meter. 16. Variatie III ontstaat waarin de solo saxofoons afwisselend een skeletonized versie van het thema in augmentatie gepaard met oplopende schalen in de bovenste houtblazers. Een zware, logge intermezzo in de messing leidt tot Variation IV. Variatie IV is misschien wel de meest donkere en mysterieuze deel van de beweging die een ghosted halve toon ostinato in de solo saxofoons dan alleen de harmonie van de passacaglia voorzien. De staart van de variatie wordt dan gespeeld door lage koperblazers en houtblazers begeleid door piano en keyboard percussie. Een korte messing fanfare leidt tot Variatie V, dat is een pittige duet door de solo saxofoons afwisselend 4. 4 en 7. 8 meter, met de wind ensemble begeleidt op korte articulaties van de harmonische achtergrond. Hoorns, fluiten en uiteindelijk trompetten, voert u het spelen van de staart van het thema hoogtepunt dramatisch op vier sterk gearticuleerde klanken door het volledige ensemble met een onderliggende pauken solo afnemen in een coda met behulp van het hoofd van de passacaglia en eindigt op een onopgelost sonoriteit. Movement II, Reveries, maakt gebruik van de twee meest expressieve saxofoons. mijns inziens. , De alt en de tenor. De beweging is dromerige, bestaande uit mooie, lyrische melodielijnen, uitgebreide tertian harmonieën en een array van het verschuiven van de tonaliteit. De beweging is in vrije vorm en begint met een soort van 'zuchten' melodische lijn die cascades naar beneden en schaal-wise. Beide saxofoons dit motief vrij uitwisselen over het verschuiven klankkleur. Разновидностью рода следует с соло саксофоны обмена мотив над статической F. Een intermezzo volgt in Bb Major, met een samenspel tussen solo hobo en fluit gebruik te maken van het motief dat leidt naar een nieuwe sectie in A Major begin met vegen harp-achtige passages in de piano. De solo saxofoons beginnen samenspel onderling op een contrasterende motief bestaande uit stijgende en dalende schaal gebaseerd passages. De structuur en dynamiek van de sectie te verhogen en leiden tot een dramatisch moment, die terug brengt de oorspronkelijke aflopende motief in E Major. De passage vermindert in volume en segues in E Minor met de solo saxofoons betrokken zijn bij vrije ontwikkeling begeleid door de marimba en piano. De ontwikkeling gaat verder met een bruisend, staccato patroon in de klarinetten en marimba en een terugkeer van de oorspronkelijke motief in navolging van de solo saxofoons in C Minor. Een transitie neerslaat een verandering van functie in C Major en de beweging concludeert in dromerige wijze met de terugkeer van de dalende motief en een coda begin in A Major en komt tot rust in Gb Major.