Bladmuziek $26.99

Oorspronkelijk

Arpalinea. Guitar Solo sheet music.

Vertaling

Arpalinea. Guitar Solo bladmuziek.

Oorspronkelijk

Arpalinea composed by Benjamin Staern. For guitar solo. 28 pages. Duration 15 minutes. Published by Gehrmans Musikforlag. GH.GE-11464. ISBN 979-0-070-11464-6. A4 inches. Work note by the composer. "When I received the news of this commission, I had no idea what it would lead to. Writing for guitar solo is not the same as composing for orchestra where you have forty voices where you can easily mask an entire section. Here you are very naked to the bone. The starting point for this work was from J.S. Bach's Chaconne in D-minor that Johannes had performed in concert, originally written for violin but there is a version transcribed for guitar and piano made by Ferruccio Busoni. When I went to Cortona. in Tuscany, Italy. completed the southern mentality of this work. Arpalinea is actually a merged word in Italian language. Arpa means harp , however in a musical context it's more or less resembled with the word arpeggio , which means broken chords. Linea means line. The work is divided in three parts. I. Arpeggio. It starts with an opening "chaconne-like" sequence and is marked with "a certain depth" in which the chords starts to separate from the organum note in the bass and it culminates into a section called "with rhythmical focus". These sections alternates, variates which each other. The middle section has a playful and childish atmosphere where the guitarist knocks on the body of the guitar resembling a Spanish folk instrument cajon. This is leading to a section which tends more to a very aggressive fusion-like riff that loses control and reaches its climax at the end. II. Linea. The static rhytmical pulse is now disintegrated and it forms more or less sort of a free, improvisational state in a rubatolike tempo. The character is described as "a very hot day with temperatures rising above 37. or 100. where you can hardly do anything just sitting dozed off and pespiring because of the extreme heat watching a huge fog coming up in the evening that spreads around the Tuscan atmosphere. III. Finale. It starts off with fast one-note ostinati then more and more notes pop up like a gradual rain storm with thunder strikes. And eventually it leads to that is "a large flood through the streets of an medieval Southern town". The work ends with a short circuit slapped strings along with extremely fast tremolos that reaches higher and louder as possible. Benjamin Staern.

Vertaling

Arpalinea composed by Benjamin Staern. Voor gitaar solo. 28 pagina's. Duur 15 minuten. Gepubliceerd door Gehrmans Musikforlag. GH.GE-11464. ISBN 979-0-070-11464-6. A4 inch. Werk notitie van de componist. "Toen ik het nieuws van deze commissie, had ik geen idee wat het zou leiden tot. Schrijven voor gitaarsolo is niet hetzelfde als het componeren voor orkest waar je veertig stemmen waar je gemakkelijk een hele sectie kan maskeren. Hier bent u van harte naakt tot op het bot. Het uitgangspunt voor dit werk was van J.S. Bach's Chaconne in D-minor die Johannes had verricht in concert, oorspronkelijk geschreven voor viool, maar er is een versie getranscribeerd voor gitaar en piano door Ferruccio Busoni. Toen ik naar Cortona. in Toscane, Italië. voltooide de zuidelijke mentaliteit van dit werk. Arpalinea is eigenlijk een samengevoegde woord in de Italiaanse taal. Arpa betekent harp, maar in een muzikale context is het min of meer leek met het woord arpeggio, die gebroken akkoorden betekent. Linea betekent lijn. Het werk is verdeeld in drie delen. I. Arpeggio. Het begint met een opening "chaconne-achtige" sequentie en is gemarkeerd met "een bepaalde diepte" waarin de akkoorden begint te scheiden van de organum noot in de bas en culmineert in een paragraaf "ritmische nadruk". Deze secties plaatsvervangers, variates die elkaar. Het middelste gedeelte heeft een speelse en kinderlijke sfeer waar de gitarist klopt op de body van de gitaar lijkt op een Spaanse folk instrument cajon. Dit leidt tot een afdeling betreft die meer aan een zeer agressieve fusion-achtige riff die de controle verliest en bereikt zijn hoogtepunt op het einde neigt. II. Linea. De statische ritmische puls wordt nu uiteengevallen en het min of meer een soort van vrije, improvisatorische staat in een rubatolike tempo vormt. Het karakter wordt beschreven als "een zeer warme dag met temperaturen die boven 37. of 100. waar je nauwelijks iets kunt doen gewoon zitten ingedommeld en pespiring vanwege de extreme hitte kijken naar een enorme mist komen in de avond dat zich verspreidt rond de Toscaanse sfeer. III. Slotstuk. Het begint met snelle een-noot ostinati vervolgens meer en meer noten pop-up als een geleidelijke regen storm met donder stakingen. En uiteindelijk leidt het tot dat is "een grote overstroming door de straten van een middeleeuwse stad in het zuiden". Het werk eindigt met een kortsluiting sloeg snaren samen met extreem snelle tremolo dat hoger en luider mogelijk bereikt. Benjamin Staern.