Instrumenten
Ensembles
Opera
Componisten
Performers

Bladmuziek $4.95

Oorspronkelijk

Canon and Gigue in D major, T 337. Johann Pachelbel. Piano and Keyboard sheet music. Violin sheet music.

Vertaling

Canon en Gigue in D majeur, T 337. Johann Pachelbel. Piano en Keyboard bladmuziek. Viool bladmuziek.

Oorspronkelijk

Canon and Gigue in D major, T 337 composed by Johann Pachelbel. 1653-1706. For 3 violins, continuo. This edition. Paperback. Original Works, Canons. Fugues. Baroque Period. Weddings, German, Film. TV. Study Score. 18 pages. Published by Serenissima. SA.40802. ISBN 9781608740802. Baroque Period. Weddings, German, Film. TV. 7.44 x 9.69 inches. Johann Pachelbel's beloved Canon, the first movement of the Canon and Gigue in D major, was completely unknown until its publication in a 1918 article in the German periodical Archiv fur Musikwissenschaft. The first complete score and parts, edited by Max Seiffert, appeared 11 years later. Though receiving some attention, the work only rocketed to fame in the 1970s in the wake of a recording made by the French conductor Jean-Francois Paillard. In recent years, Seiffert's edition has come under fire due to his his fairly liberal addition of tempi and dynamics. The problem of making a definitive score is made very challenging because the composer's manuscript is lost, and the only extant source is a 19th century copy located in the Berlin State Library. The present urtext score has no added articulations, tempi or slurs. Only dynamics have been added, as a possible suggested interpretation only.

Vertaling

Canon en Gigue in D majeur, T 337 gecomponeerd door Johann Pachelbel. 1653-1706. Voor 3 violen, continuo. Deze editie. Paperback. Originele werken, Canons. Fuga's. Barok Periode. Bruiloften, Duits, Film. TV. Study Score. 18 pagina's. Gepubliceerd door Serenissima. SA.40802. ISBN 9781608740802. Barok Periode. Bruiloften, Duits, Film. TV. 7.44 x 9.69 inches. Johann Pachelbel's geliefde Canon, de eerste beweging van de Canon en Gigue in D majeur, was volkomen onbekend tot de bekendmaking ervan in een 1918 artikel in het Duitse tijdschrift Archiv fur Musikwissenschaft. De eerste volledige partituur en delen, uitgegeven door Max Seiffert, verscheen 11 jaar later. Hoewel het ontvangen van enige aandacht, het werk alleen explosief aan bekendheid in de jaren 1970 in de nasleep van een opname gemaakt door de Franse dirigent Jean-François Paillard. In de afgelopen jaren heeft Seiffert editie onder vuur gekomen vanwege zijn zijn tamelijk liberale toevoeging van tempi en dynamiek. Het probleem van het maken van een definitieve score is zeer uitdagend gemaakt omdat manuscript van de componist wordt verloren, en het enige bestaande bron is een 19e eeuwse kopie gelegen in de Berlijnse Staatsbibliotheek. De huidige Urtext score heeft geen toegevoegde articulaties, tempi of laster. Alleen dynamiek zijn toegevoegd, als een mogelijke voorgestelde uitlegging alleen.