Bladmuziek $15.00

Oorspronkelijk

Silver Screen. Paul Hart. Grade 4.

Vertaling

Silver Screen. Paul Hart. Graad 4.

Oorspronkelijk

Silver Screen composed by Paul Hart. For concert band. Piccolo, 1st Flute, 2nd Flute, 1st Oboe, 2nd Oboe, Eb Clarinet. , 1st Bb Clarinet, 2nd Bb Clarinet, 3rd Bb Clarinet, Bb Bass Clarinet, 1st Bassoon, 2nd Bassoon, 1st Eb Alto Saxophone, 2nd Eb Alto Saxophone, Bb Tenor Saxophone, Eb Baritone Saxophone. , 1st B. Band Music. Grade 4.5. Score only. Duration 10. 45. Published by C. Alan Publications. CN.S11246. Paul Hart's tongue-in-cheek piece is an inevitably programmatic version of a silent film score. We can hear the story unfold from the opening credits to a clown-like hero and his beautiful heroine to the villain who ties her to the train tracks. If you like Cartoon, you will love Silver Screen. Before starting to write this piece I did a little basic research and was surprised to learn how sophisticated the art of providing music for silent films eventually became. A large theatre might well employ an orchestra of sixty or more musicians and keep a library of many thousands of orchestral scores including many classical selections as well as popular music of the day. My impressions of silent film music had always been based on the compilations of snippets which used to be aired on British TV in the 1960s as "Fillers. " I suppose the music for these was composed and recorded in the sixties and would often just be a "Honky-Tonk" piano. We were treated to sections of comedies and melodrama and I don't remember ever seeing a full-length film. My piece is really a reflection of the impressions which these broadcasts made on me and is, as such, slightly tongue-in-cheek. The piece is inevitably programmatic and the story might unfold as follows. Logos and opening credits wind down to a dawn shot of an American town, which soon comes to life with bustling energy. A stumble and a clarinet gliss lead to the introduction of the hero who is, of course, a clown-like figure. A fanfare announces the arrival of the Mayor, a pompous swaggering chap, followed by his beautiful daughter, the heroine, portrayed by the alto saxophone. She meets the hero and we hear their respective tunes intertwining. This happy scene is interrupted by the arrival of the villain who struts around menacingly and his eye falls on the Mayor's daughter and our hero. He must have feelings for the girl and an anxious dialogue ensues in which we hear their three themes tossed around nervously. The hero tries to calm things down but to no avail and we are led into a chase which culminates in the hero getting knocked unconscious and the Mayor's daughter being tied to the railway tracks. I never quite understood why this would happen in silent films, I suppose it's a case of "If I can't have her then nobody else shall. We hear the sound of an approaching train and as the tension builds, our heroine cries out in fear and the villain gloats and rubs his hands. Happily, of course, our hero wakes up, kills the villain and rescues the girl just as the train arrives. The train disappears into the distance, the girl expresses her love for the hero, climaxing in a romantic scene in which he proposes to her. This is interrupted by the villain's body being borne away. Everyone then goes about their business. a happy ending, followed by the credits.

Vertaling

Silver Screen gecomponeerd door Paul Hart. Voor harmonieorkest. Piccolo, 1 fluit, 2 Fluit, 1 hobo, 2 hobo, Eb klarinet. , 1st Bb Klarinet, 2 Bb Klarinet, 3 Bb klarinet, Bb Bass Clarinet, 1 fagot, 2 fagot, 1 Eb altsax, 2 Eb altsax, Bb tenor saxofoon, Eb bariton saxofoon. , 1 B. Band Music. Grade 4.5. Score alleen. Duur 10. 45. Gepubliceerd door C. Alan Publications. CN.S11246. Paul Hart's tongue-in-cheek stuk is een onvermijdelijk programmatische versie van een stomme film score. We horen het verhaal ontvouwen van de opening credits van een clown-achtige held en zijn mooie heldin om de schurk die haar banden met het spoor. Als je van het Beeldverhaal, zal je liefde Silver Screen. Voordat u begint met dit stuk dat ik een beetje fundamenteel onderzoek en was verrast om te leren hoe geavanceerd de kunst van het verstrekken van muziek voor stille films werd uiteindelijk schrijven. Een groot theater misschien wel gebruik van een orkest van zestig of meer muzikanten en houden een bibliotheek met vele duizenden orkestrale scores waaronder veel klassieke selecties evenals populaire muziek van de dag. Mijn indrukken van de stille film muziek was altijd gebaseerd op de compilaties van fragmenten die gebruikt worden uitgezonden op de Britse televisie in de jaren 1960 als "Fillers. "Ik veronderstel dat de muziek voor deze werd gecomponeerd en opgenomen in de jaren zestig en zou vaak gewoon een" Honky-Tonk "piano. We werden getrakteerd op delen van komedies en melodrama en ik kan me niet herinneren ooit te zien een langspeelfilm. Mijn stuk is echt een weerspiegeling van de indrukken die deze uitzendingen op mij gemaakt en is als zodanig enigszins tongue-in-cheek. Het stuk is onvermijdelijk programmatische en het verhaal zou kunnen ontvouwen als volgt. Logo's en opening credits wind naar beneden naar een dageraad schot van een Amerikaanse stad, die binnenkort komt tot leven met bruisende energie. Een struikelen en een klarinet gliss leiden tot de introductie van de held die, uiteraard, een clown-achtige figuur. Een fanfare kondigt de komst van de burgemeester, een pompeuze opschepperige kerel, gevolgd door zijn mooie dochter, de heldin, gespeeld door de altsaxofoon. Ze ontmoet de held en horen we hun respectieve tunes verwevenheid. Deze gelukkige scène wordt onderbroken door de komst van de schurk die rond veerpoten dreigend en zijn oog valt op de Mayor's dochter en onze held. Hij moet gevoelens voor het meisje te hebben en een angstige dialoog ontstaat waarin we horen hun drie thema's heen en weer geslingerd nerveus. De held probeert te dingen naar beneden maar tevergeefs te kalmeren en we geleid tot een achtervolging die culmineert in de held steeds bewusteloos geslagen en de burgemeester de dochter van gebonden te zijn aan het spoor. Ik heb nooit goed begrepen waarom dit zou gebeuren in stomme films, ik veronderstel dat het een geval van "Als ik haar niet kan hebben dan niemand anders zal. We horen het geluid van een naderende trein en als de spanning stijgt, onze heldin schreeuwt het uit van angst en de schurk ziet met tevredenheid en wrijft in zijn handen. Gelukkig, natuurlijk, onze held wakker wordt, doodt de schurk en redt het meisje net als de trein aankomt. De trein verdwijnt in de verte, het meisje drukt haar liefde voor de held, met als hoogtepunt in een romantische scène waarin hij stelt voor om haar. Dit wordt onderbroken door het lichaam van de schurk wordt weggevoerd. Iedereen gaat dan over hun bedrijf. een happy end, gevolgd door de credits.