Bladmuziek $186.95

Oorspronkelijk

Jello, the colours of my soul. Ben Haemhouts. Grade 5.

Vertaling

Jello, de kleuren van mijn ziel. Ben Haemhouts. Grade 5.

Oorspronkelijk

Jello, the colours of my soul composed by Ben Haemhouts. For Concert band. Concert works. Grade 5. Score and set of parts. Duration 0. 13. 30. Published by Beriato Music. BT.0101-1-120. Jello. The Colours of my Soul is an assignment that was written to be a lasting memory of the untimely, dramatic death of a young child. The work came about due to various conversations between the father and the composer whereby the final result must be seen as an attempt by the composer to musically translate the feelings of the parents. The first part of the title, Jello, is a combination of the names of the two children of the commissioner, namely Jelle and Lobcke, and the Colours of my Soul are the colours of the soul of the parents who despite the loss of one of their children, continue to cherish their two children. The introduction provides the atmosphere of grieving for the loss, whereby use is made of pure fifths in order to portray the solidarity with nature, as we are familiar with in symphonies by Bruckner. A little later a bit of the first theme is suggested, which develops into a real funeral march. The Dies Irae, as this occurs in Berliozs Fantastic Symphony. F, E, F, D, E, C, D. , forms a leitmotiv through the entire work in order to symbolise the constant battle between life and death. Shortly before the storm-passage,. where a wind machine is used. which announces disaster, fragments from childrens songs are played to the accompaniment of a rising choir piece from behind the stage, which strengthens the imminent confrontation with death. After the introduction of the two themes in the long introduction, a quick passage follows in which all kinds of beautiful memories are recalled. There is story telling, laughing, and dancing. One of the previous childrens songs is also cited. The Dies Irea is heard once again, this time short and fast. Bit by bit happy elements are steadily distorted until seriousness breaks through again, like an unavoidable and unstoppable evil. The entire piece becomes evermore stirring, as if a big climax will follow. At this moment a very long fermata makes a sudden end to the hysterical allegro. The crucial moment in the work follows. How does one deal with something as tragic as the death of ones own child. Does one mourn for what no longer is and what never will be. Or does one try to cherish the beautiful moments and continue to live with these colourful memories. A subdued, dignified choir piece captures the beautiful memories and ends in a positive, hopeful tone.

Vertaling

Jello, de kleuren van mijn ziel samengesteld door Ben Haemhouts. Voor Concert band. Concert werken. Grade 5. Score en set van onderdelen. Duur 0. 13. 30. Gepubliceerd door Beriato Music. BT.0101-1-120. Jello. De kleuren van mijn ziel is een opdracht die is geschreven om een ​​blijvende herinnering van de vroegtijdige, dramatische dood van een jong kind. Het werk kwam tot stand als gevolg van verschillende gesprekken tussen de vader en de componist waarbij het eindresultaat moet worden gezien als een poging van de componist om muzikaal te vertalen de gevoelens van de ouders. Het eerste deel van de titel, Jello, is een combinatie van de namen van de twee kinderen van de commissaris, namelijk Jelle en Lobcke, en de kleuren van mijn ziel zijn de kleuren van de ziel van de ouders die ondanks het verlies van een van hun kinderen, blijven hun twee kinderen koesteren. De inleiding geeft de sfeer van treuren om het verlies, waarbij gebruik wordt gemaakt van zuivere kwinten om de verbondenheid met de natuur te schilderen, zoals we kennen in de symfonieën van Bruckner. Even later een beetje van het eerste thema wordt voorgesteld, die zich ontwikkelt tot een echte treurmars. De Dies Irae, zoals dit gebeurt in Berliozs Fantastic Symphony. F, E, F, D, E, C, D. , Vormt een rode draad doorheen het hele werk om symboliseren de voortdurende strijd tussen leven en dood. Kort voor de storm-passage,. waar een wind machine wordt gebruikt. die aankondigt ramp, fragmenten uit kinderen liedjes worden gespeeld onder begeleiding van een stijgende koor stuk van achter het podium, die de dreigende confrontatie met de dood versterkt. Na de introductie van de twee thema's in de lange inleiding, een korte passage volgt, waarin allerlei mooie herinneringen worden opgeroepen. Er is het vertellen van verhalen, lachen en dansen. Een van de vorige kinderen voorkomt wordt ook genoemd. De Dies Irea is weer gehoord, ditmaal kort en snel. Beetje bij beetje blij elementen worden gestaag vervormd totdat de ernst doorbreekt weer, net als een onvermijdelijk en niet te stoppen kwaad. Het hele stuk wordt steeds meer roeren, alsof er een grote climax zal volgen. Op dit moment een zeer lange fermata maakt een abrupt einde aan het hysterische allegro. Het cruciale moment in het werk volgt. Hoe gaat men om met iets zo tragisch als de dood van degenen eigen kind. Heeft men rouwen om wat niet meer is en wat nooit zal zijn. Of gaat men proberen om de mooie momenten koesteren en verder te leven met deze kleurrijke herinneringen. Een ingetogen, waardig koor stuk vangt de mooie herinneringen en eindigt in een positieve, hoopvolle toon.