Bladmuziek $47.28

Oorspronkelijk

Benjamin Britten. Double Concerto. Full Score. Sheet Music. Violin, Viola, Orchestra. VLN. VLA. ORCH. Benjamin Britten.

Vertaling

Benjamin Britten. Double Concerto. Full Score. Bladmuziek. Violin, Viola, Orchestra. VLN. VLA. ORCH. Benjamin Britten.

Oorspronkelijk

Britten was so remarkably prolific as a young composer that many of the works from his teens were put aside to await revision or completion as he rushed on to the next piece. This was particularly the case around the time of his Opus 1 Sinfonietta , composed in the summer of 1932, his second year as a student at the Royal College Of Music. The Sinfonietta was written. in less than three weeks. very soon after Britten had completed the first draft of the Double Concerto. but after finishing the Sinfonietta he went back to revise the Concerto's second movement. He started work on his Op.2 Phantasy for Oboe and String Trio a few weeks later. Although the Concerto follows the same three-movement pattern as the Sinfonietta , it is more ambitious in scale. and since the sketch is, unusually for Britten, complete in practically every detail, it is puzzling that he never made a full score of the work after finishing the composition, and seems to have made no attempt to get it performed. It is not clear if he had particular performers in mind. he was, of course, a Viola player, although he is not likely to have intended the part for himself. He showed the work to his composition teacher at the college, John Ireland, who, as Britten recorded in his diary, was 'pretty pleased' with it. but it is distinctly possible that his experience in rehearsing the Sinfonietta with a student orchestra in 1932. 'I have never heard such an appalling row. ' reads another diary entry. discouraged him from going on to complete the Double Concerto in score. He was not to hear any of his orchestral works until the first performance of Our Hunting Fathers in 1936. In the absence of Britten's full score it was necessary for me to prepare the work from the sketch. But the instrumentation is so carefully indicated in the draft that the resulting score is not far from being 100% Britten - only between bars 70 and 74 of the slow movement did there seem to be any need to add anything significant to Britten's texture. The Double Concerto. Britten's manuscript title was 'Concerto In B Minor', but he referred to it in his diary, in characteristic shorthand, as '2ble Concerto'. is the most recent addition to his corpus of works, mostly dating from Britten's youth and early maturity, that, since his death, have been revived after many years, or performed for the first time. Britten himself occasionally returned to his early works, and in his last years revised both the early String Quartet In D of 1931 and the opera Paul Bunyan. The Piano score published separately is not a reduction from the orchestral score, but a transcription of Britten's composition sketch, including his indications of instrumentation. The first performance of the Double Concerto was given at the 50th Aldeburgh Festival by Katherine Hunka and Philip Dukes, with the Britten-Pears Orchestra conducted by Kent Nagano, on June 15th 1997. -Colin Matthews.

Vertaling

Britten was zo opmerkelijk productief als een jonge componist die veel van de werken uit zijn tienerjaren werden opzij gezet om herziening of voltooiing af te wachten als hij met spoed naar het volgende stuk. Dit was met name het geval rond de tijd van zijn Opus 1 Sinfonietta, gecomponeerd in de zomer van 1932, zijn tweede jaar als student aan de Royal College of Music. De Sinfonietta is geschreven. in minder dan drie weken. zeer snel na Britten de eerste versie van de Double Concerto had voltooid. maar na het beëindigen van de Sinfonietta hij ging terug naar tweede beweging van de Concerto's te herzien. Hij begon te werken aan zijn Op.2 Phantasy voor hobo en String Trio een paar weken later. Hoewel het Concerto volgt dezelfde drie-bewegingspatroon als de Sinfonietta, het is ambitieuzer in schaal. en omdat de schets is, ongewoon voor Britten, compleet in vrijwel elk detail, het is vreemd dat hij nooit een partituur van het werk na het beëindigen van de samenstelling, en lijkt geen poging om het te krijgen uitgevoerd te hebben gemaakt. Het is niet duidelijk of hij bijzondere performers in gedachten had. Hij was natuurlijk een Viola speler, hoewel hij niet waarschijnlijk een rol te hebben die voor zichzelf. Hij toonde het werk om zijn compositie docent aan de universiteit, John Ireland, die, zoals Britten opgenomen in zijn dagboek, was 'behoorlijk tevreden' met het. maar het is duidelijk het mogelijk dat zijn ervaring in het repeteren de Sinfonietta met een student orkest in 1932. 'Ik heb nog nooit zo'n verschrikkelijke rij gehoord. 'Leest een ander dagboek. ontmoedigd hem van over te gaan tot de Double Concerto voltooien score. Hij was niet een van zijn orkestwerken hoort tot de eerste voorstelling van Onze Hunting Fathers in 1936. Bij het ontbreken van Britten's partituur was het noodzakelijk voor mij om het werk voor te bereiden van de schets. Maar de instrumentatie is zo zorgvuldig aangegeven in het ontwerp dat de resulterende score is niet verre van 100% Britten - alleen tussen de staven 70 en 74 van het langzame deel had lijken er geen noodzaak om iets belangrijks toevoegen aan Britten textuur zijn. De Double Concerto. Britten manuscript titel was 'Concerto in B Minor', maar om het in zijn dagboek verwees hij, in karakteristieke steno, als '2ble Concerto'. is de meest recente toevoeging aan zijn corpus van werken, meestal daterend uit Britten jeugd en vroege volwassenheid, dat sinds zijn dood, zijn nieuw leven ingeblazen na vele jaren, of uitgevoerd voor de eerste keer. Britten zich af en toe terug naar zijn vroege werken, en in zijn laatste jaren herzien zowel de vroege String Quartet In D van 1931 en de opera Paul Bunyan. De Piano score boekje is geen vermindering van de orkestrale score, maar een transcriptie van Brittens compositie schets, met inbegrip van zijn indicaties van instrumentatie. Het eerste optreden van de Double Concerto werd gegeven op de 50ste Aldeburgh Festival door Katherine Hunka en Philip Dukes, met de Britten-Pears Orchestra onder leiding van Kent Nagano, op 15 juni 1997. -Colin Matthews.