Bladmuziek $39.39

Oorspronkelijk

David Laibman. Playing The Classic Rags Of Scott Joplin, James Scott & Joseph Lamb. 2 x DVD. Region 0. Guitar. GTR.

Vertaling

David Laibman. Playing The Classic Rags van Scott Joplin, James Scott. 2 x DVD. Gebied 0. Gitaar. GTR.

Oorspronkelijk

The great ragtime pieces of the early 20th century were written mostly for Piano, but many translate superbly for the Guitar, and David Laibman will show you how. Here's a mystery. if the great ragtime pieces of the early 20th century were not written for Guitar, and if they weren't player on the Guitar at all. until some of us started doing so half a century ago. , then why do they work so will on Guitar. Well, thumb vs. three fingers on the right hand. we'll leave out the pinky for now. creates that subtle antagonism between steady bass and syncopated melody - the 'twinkle in the eye' of Ragtime. There is a theory that the original borrowing actually went in the other directed, from three-finger Banjo to Piano. Who knows. But I'm finding that the 'educated thumb' is only one neat thing about ragtime Guitar. Classic rags are very expressive, with moods and tempers, hills and valley. You can capture some of this with left-hand notes. slides, hammer-ons, pull-offs. , with right-hand brushes, rolls, nail strokes, with clever use of open strings and natural harmonics. This works. It is it's own story - not an imitation of a Piano, or of a dixieland or jazz band. It is, simply - ragtime Guitar. In these lessons, I have tried, for the most part, to meet two goals. First, to create versions of some of the most beautiful classical rags that 'lay down' well on Guitar, so when you play them you are working with the instrument, not fighting it. I have tried to pitch and arrange the pieces so that a lot of the action is in first position rather than high up on the neck, and to keep left hand gymnastics to a minimum. Second, I didn't want these arrangements to sound like 'student' arrangements, too elementary to be believable. It is all about striking a balance. I am generally pleased with the result, and I hope you will be too. While the focus of these lessons is on the 'greats' - Joplin, Lamb and Scott - I have also included one of my own recent compositions. Pandora's Rag. This version is simpler than the one I play on my recent CD, Adventures in Ragtime, in Em, G and E, rather than Am, C and A, and not so high up the neck. I hope you like it. I think it has some nice harmonies. No one will ever touch the ragtime masters, but I would not be doing them justice if I didn't try to use their inspiration to strike out on my own a bit. And that is what you should do too. It would be great is you learn to play these charming and challenging pieces. But even greater if you improve the arrangements, adapt them to your own tastes, see if you can apply the various techniques to other music - ragtime, and beyond - that can give pleasure to yourself and others, and enrich the treasure-house of fingerstyle Guitar. None of us has tapped even a fraction of its full potential - and that's what makes it fun. - David Laibman.

Vertaling

De grote ragtime stukken van het begin van de 20e eeuw geschreven werden meestal voor piano, maar veel te vertalen uitstekend voor de gitaar, en David Laibman zal je laten zien hoe. Hier is een mysterie. als de grote ragtime stukken van het begin van de 20e eeuw niet zijn geschreven voor gitaar, en als ze niet speler op de gitaar helemaal. totdat sommigen van ons mee begonnen een halve eeuw geleden. , Waarom werken ze zo zullen op de gitaar. Nou, duim vs. drie vingers aan de rechterhand. we zullen vertrekken uit de pink voor nu. creates that subtle antagonism between steady bass and syncopated melody - the 'twinkle in the eye' of Ragtime. Er is een theorie dat de oorspronkelijke leningen ging eigenlijk in de andere gericht, uit drie vingers Banjo naar Piano. Wie weet. Maar ik vind dat de 'educated duim' is slechts een nette ding over ragtime Gitaar. Classic lappen zijn zeer expressief, met stemmingen en tempert, heuvels en de vallei. U kunt een aantal van deze vast te leggen met linkerhandnoten. dia's, hammer-ons, pull-offs. , Met rechtse borstels, rollen, nagel slagen, met slim gebruik van open snaren en natuurlijke harmonischen. Dit werkt. Het is zijn eigen verhaal - niet een imitatie van een piano, of van een dixieland of jazzband. Het is gewoon - ragtime Gitaar. In deze lessen heb ik geprobeerd, voor het grootste deel, om twee doelen te bereiken. Ten eerste, om versies van een aantal van de mooiste klassieke vodden die 'vast' goed op de gitaar te maken, dus als je ze speelt u met het instrument, niet tegen te vechten. Ik heb geprobeerd om de toonhoogte en leg de stukken, zodat een groot deel van de actie is in de eerste positie in plaats van hoog op de nek en aan de linkerhand turnen tot een minimum beperken. Ten tweede, ik wilde niet dat deze regelingen te klinken als regelingen 'student', te elementaire geloofwaardig te zijn. Het gaat allemaal om een ​​balans. Ik ben over het algemeen tevreden met het resultaat, en ik hoop dat u ook zijn. Hoewel de focus van deze lessen ligt op de 'groten der aarde' - Joplin, Lamb en Scott - Ik heb ook een van mijn eigen recente composities. Pandora's Rag. Deze versie is eenvoudiger dan degene die ik speel op mijn recente CD, Avonturen in Ragtime, in Em, G en E, in plaats van Am, C en A, en niet zo hoog op de nek. Ik hoop dat je het leuk vindt. Ik denk dat het een aantal mooie harmonieën. Niemand zal ooit de ragtime meesters raken, maar ik zou ze niet doen rechtvaardigheid als ik niet proberen om hun inspiratie te gebruiken in te slaan op mijn eigen een beetje. En dat is wat je ook moet doen. Het zou geweldig zijn is dat je leert om deze charmante en uitdagende stukken spelen. Maar nog groter als je de regeling te verbeteren, aan te passen naar uw eigen smaak, kijk of je de verschillende technieken om andere muziek kunt toepassen - ragtime, en verder - dat plezier kan geven aan jezelf en anderen, en verrijken van de schatkamer van fingerstyle gitaar. Niemand van ons heeft tikte zelfs een fractie van zijn volledige potentieel - en dat is wat maakt het leuk. - David Laibman.