Woorden: Gá¥te. Til Deg.

Du gledde meg sa? mykje,
Eg kan'kje gleda deg.
Det beste som eg hadde,
Var alt for sma?tt for deg.
Men denne vesle knoppen av mitt eige rosentre,
Den skal du ha til minne om somaren og meg.

I fjor haust var den berre eit sna?kvitt lite nor
djupt nedi jorda, pa? rota a?t si mor.
Na?r somarsola vart so varm, da? va?ga den seg opp,
og skaut sa? friske gra?ne blad, og slik ein blodraud topp.

Men da? var ha?sten her, med iskald gufs fra? hei og nut,
det vart for seint, so altfor seint, han fekk kje spretta ut.
So laut han da?y, og vondt det var da? vesle livet gjekk;
men lagnad-sta?let av han skar, det finst kje ra?d med slikt.

Og ilska rann med livet ut i tidens djupe hav,
der lengt og liding, sorg og sut, ja alt skal gla?ymast av.
Og rota som den grodde pa? ma? visna bort og da?y,
for alt som lever her pa? jord er liksom gras og ha?y.